Hoogte- en dieptepunten

Hoe vat je een dag als deze samen? Vroeg ik Peter. Zijn antwoord was ‘tja, hoogte- en dieptepunten’. En misschien is dat wel zo. Hoewel dat wel heel dramatisch klinkt 😅

Wat uitjes betreft gaat het echt nog steeds heel soepel, ondanks dat Nikki ouder wordt en steeds meer haar eigen wensen krijgt. ‘Nikki, zullen we naar Boedapest gaan, ze hebben er zo’n groot reuzenrad’ ‘jaaaaa!’. En daar gingen we, mee in haar enthousiasme, en dus halsoverkop (lees: onvoorbereid en ietwat laat, hierover later meer) richting de grote stad. Vervolgens heeft ze van 13:00 tot 18:00 met ons door de stad van hot naar her gelopen. En ik lieg niet als ik zeg dat dit 100% zonder klagen is gegaan, geen seconde. Misschien klaagde mama nog wel het meeste 🫣

Wat ons opvalt is dat de wegen hier echt enorm slecht zijn, zeker vergeleken met Tsjechië. Er is werkelijk waar geen stukje normaal glad. Sommige stukken noemen we nu ‘achtbaan-wegen’, met hobbels, bobbels en het nodige bochtenwerk.

En Boedapest… pfff wat een stad om te rijden. Druk, chaotisch, … ik kan je vertellen: geen stad om onvoorbereid doorheen te rijden 😉

Onvoorbereid resulteerde in de nodige uitdagingen en tegenvallers, maar zeker ook in leuke verrassingen en meevallers, hoogte en dieptepunten dus…

Zo was een parking vinden een klein drama. De P+R die we onderweg via Google hadden gevonden bleek niet te bestaan. Op de volgende parkeerplaats konden we geen wijs uit de automaat (alleen Hongaars) en mocht je bovendien maar een beperkte tijd staan. Toen we vervolgens toch een parkeerplaats gevonden hadden, bleek het reuzenrad enorm dichtbij, evenals vele andere mooie gebouwen, zoals bijvoorbeeld het parlementsgebouw, de St. stephen’s basiliek en de markthal. En we kwamen, zo uniek als het is, een ijstentje tegen voor mij! Een spontaan ijsje met z’n 3en! (geluksmomentje voor mij)

 
Het parlementsgebouw:

 
De basiliek: 

De markthal:

 
Een ijsje met zijn 3en:

En de rest van de mooie plaatjes…

Een restaurant was ook zo’n drama, ondanks dat ze overal goed Engels spreken. Als ik internet mag geloven nemen ze allergieën hier niet zo serieus. En daar loop je dan om 18:00 uur, een 1,5 uur van je huisje zonder boodschappen. Denk daar nog eens een Nikki bij die in een spontane en gekke bui dwars door een fonteinenstraat heen rent en er ook niet meer uit wil komen. Papa zei ‘een klein beetje nat mag wel Nikki’ 🤣🤣🤣 dit resulteerde uiteraard wel weer in een hele dikke glimlach op eenieders gezicht. En lekker afgekoeld na een warme dag! Wat vervolgens weer resulteerde in een kennismaking van Nikki met het fenomeen ‘Mc-drive’ en een frietje in d’r blootje op de achterbank van de auto. 

En Boedapest? Daar gaan we zeker weten, goed voorbereid, nog een keer terug. Het plan is om op vrijdag middels de hop-on-hop-off bus de hele stad te zien, en het parlementsgebouw van binnen…