Hop till you drop

Vandaag een gast-blog geciteerd door Nikki 😃 komt ‘ie:

Om naar Boedapest te gaan moesten we wel een beetje lang in de auto, maar toen we aankwamen was er heel snel een parkeergarage te vinden. Toen moesten we wel op zoek naar een wc voor mij. 

We gingen kaartjes kopen om naar de hop-on-hop-off te gaan. Als jullie je afvragen wat voor bus dat is, dat is een bus die een rondje rijdt in een stad waar je in en uit kan. Dus als je er uit gaat kun je er later weer in, hij rijdt een rondje door de hele stad. En je kan ook op het dak zitten. Op het dak is ook een dingetje waar je een stekkertje in kan steken. En dan vertelt iemand je alles over wat je allemaal ziet, wat voor moois dat is en wat binnen is. Dan vertelt ze ook wat je te maken hebt met dat standbeeld wat je ziet.

 
 De synagoge vanuit de bus:

En wij gingen uit de bus toen waren we bij standbeelden die helden zijn. Die hebben ze nagemaakt die helden. Toen we het zat waren toen gingen we weer in de bus. En we gingen naar het parlementsgebouw, daar hebben ze binnen gouden trappen en kroonjuwelen. 

Het heldenplein:

Het slot Vajdahunyad, achter het heldenplein:

     
Schoenen aan de kade bij het parlementsgebouw, ter nagedachtenis aan de joden:

Het parlementsgebouw:

Toen gingen we in de bus naar een plek waar je een bootritje kan maken. En je kwam weer op dezelfde plek uit. We gingen toen lopen naar een ijsjesbar. Niet een ijsje op een bolletje met een hoorntje en niet een ijsje met bolletjes in een bakje, maar een ijsje op een stokje. Daar hadden ze een kraampje voor.

Ik was toen moe van het lopen, toen gingen we lopen naar een pizza restaurant. En toen had ik met perensap geknoeid en toen moest ik in mijn blote buik naar de auto lopen. Gelukkig was dat niet zo ver. Het was een parkeergarage.

Toen gingen we weer terug rijden naar het appartement. Dit was de laatste verhaal van Hongarije.

Kusje van Nikki