Het smalste straatje ter wereld

Vandaag weer een verhaaltje van Nikki:

We gingen als eerste naar het stadje Baska. Ik ging van mijn eigen centjes een waaier kopen, in het eerste winkeltje hadden ze die. Bij een balkonnetje daar beneden was een strand met heeeeel veel gekleurde parasolletjes. We gingen lopen om ergens een lunchplaats te vinden. Papa had een bakkertje gevonden, daar gingen we lunch kopen. Maar toen was het weer een uitdaging om een bankje te vinden, want we moesten rijden om een bankje te vinden. Papa zei dat bij een kerk een bankje staat en dat was waar. Toen zaten we lekker te eten op een bankje waarvan we niet wisten of we er mochten zitten, want er zat een winkeltje bij. Oh, wat ik nog niet had verteld was dat het heel heet was, daarvoor had ik een waaier gekocht. Jullie vroegen je vast af waarom ik die waaier gekocht had. Toen ging het verhaal weer verder.

Toen moesten we weer rijden naar een ander stadje. Toen gingen we naar Vbrnik. In Vbrnik zat het smalste straatje ter wereld. Ik paste er makkelijk doorheen, maar bij mama raakte de muur bijna haar schouders aan. Toen we uit het smalste straatje ter wereld waren toen was het een heel doolhof om naar de restaurantjes te komen. Het leek erop dat het ging stormen, maar dat was niet. Toen we weer bij de auto waren gingen we rijden naar het laatste plaatsje.

Het laatste plaatsje is Punat. Daar moesten we al meteen vertrekken want daar is niks boeiends te zien. Daar was een jachthaven, heel veel boten waren daar. Heel saai. We gingen weer rijden en boodschappen doen. Na het boodschappen doen gingen we weer naar de camping. Einde van het verhaal.